Karate bir kişinin silahsız olarak vücudunun tabii organları ile kendisini müdafaa etmesidir. Kesinlikle saldırı değil, savunma aracıdır. Savunma, spor ve vücut hakimiyeti ile birlikte karakterin olgunlaştırılmasıdır.

      Karate bir sanattır ve en büyük gayesi galibiyet değildir; gerçek bir karate insanın ahlak ve karakterini olgunlaştırmayı hedef edinmiştir.

      "Gerçek Karate odur ki, günlük hayat içinde kişinin zihin ve bedenini eğitir, alçak gönüllük ruhunu geliştirir ve kritik zamanlarda tam olarak adalete sadık kalınmasını sağlar".
Gichin Funakoshi

      Karate-do, Japonca'da "boş" anlamına gelen kara ve "el" anlamına gelen tek kelimelerinden oluşur. Karate kelimesinin tam Türkçe tercümesi "boş el" olarak karşımıza çıkar. Buna karşın buradaki boş'luk kökenleri Uzak Doğu düşüncesinde aranması gereken felsefi bir kavramdır. Karate kelimesinin anlam olarak karşılığının "boş zihin" (empty mind) olduğunu düşünmek daha doğru olur. Yol anlamına gelen - do ekinin de gelmesiyle Karate-do herhangi bir kendini savunma uygulaması olmasının ötesinde başlı başına bir yaşam biçimidir.

Doğru Karate çalışmasında amaç zihin ve tekniği bir bütün haline getirmeye çalışmaktır. İdmanlarda fiziksel tekniklerin uygulanması, aslında önce zihinde oluşturulan düşüncelerin saf bir ifadesini ortaya çıkartma çabasıdır. Zihinsel konsantrasyonun geliştirilmesiyle fiziksel hareketlerin özü daha iyi anlaşılır. Kişinin uygulamalarının ve tekniğinin gelişmesiyle ruhun ve zihniyetinin geliştirilmesi ve terbiye edilmesi amaçlanır. Örneğin, Karate-do çalışmaları içerisinde zayıf ve kararsız hareketlerin giderilmesi, zihnimizdeki "zayıflık" ve "karasızlığın" giderilmesine katkıda bulunur. Sonuçta bir Karateka'yı (Karate öğrencisi) güçlü yapan salt fiziksel gücü değil vücut ve zihin koordinasyonunu sağlama yeteneğidir. Bu anlamıyla Karate-do bir yaşam anlayışı haline alır ve kişinin güçlü, sağlıklı ve barışçı bir birey olarak yaşamasını hedefler.

Karate-do yaş, cinsiyet ve fiziksel durum şartı aranmadan isteyen herkesin katılabileceği bir spor çalışması; fiziksel ve zihinsel gelişimi birey olarak gerçekleştirmeye imkân sağlayan bir eğitim yoludur.

AİKİDO, bükme ve fırlatma tekniklerinin kullanılması ve saldırganın, hamlelerinin ona karşı kullanmayı amaçlaması bakımından, bir çok savaş sanatından ayrılır. ayrıca hasmın sizi tutmasına, sarmasına, itmesine, vurmasına izin vermeden onu ekarte edebilecek şekilde savunmaya ve tekrarlanacak ataklara cevap verebilmeyi amaçlar ve uygulamaya sokar. AİKİDO tekniklerinin birçoğu öldürücü olabilir. AİKİDO'da hasmın üzerinde üstünlük sağlamak için kişinin özellikle eksiksiz bir zihinsel sakinliğe ulaşmasının ve kendi bedeni üzerinde denetim kurmasının önemi vurgulanır. AİKİDO'da saldırı hamleleri yer almaz. UESHIBA'nın öğrettiği biçimiyle AİKİDO o kadar kendinin korumaya yöneliktir ki, öğrenciler kendi aralarında bile karşılaşma yapamıyorlardı.

"Aikido'yu takip edecek ve bu yolda yürüyecek insanlara sesleniyorum; Aikido başkalarını doğru yola getirmek değildir; o kendimizi doğru yola getirmektir."
-Morihei Ueshiba (Aikido'nun kurucusu).