Aşk Nefret ve Tutkuya Sarılış...

Bazen hiçbir şey söylemeyenlerin dansıdır Tango.
Bakmayanların, bakamayanların, utancın ve mahcubiyetin dansı...
Güzellikle çaresizliği potasında eritebilir, suskunluklardan iki kişinin duyabildiği fırtınalar yaratabilir. İnsanoğlun finalidir bazen Tango... Her şeyi bilen, her talebe cevap veren, ayak oyunlarını kanıksamış bedenlerin birbirlerinin çaresizliğinde kaybolabilmesidir.

Tango ile insan kendi vurgusunu, kendi sesini, kendi ritmini yansıtırken, karşısındakine ait olanı dinleme şansını da buluyor…

Tango mükemmel bir dil ve öğrenen herkese, sunduğu sonsuz seçeneklerle, eşsiz bir iletişim sağlıyor.

Kendiliğinden ve yapanın yarattığı bir dans…Ve çoğu kez hayatın metaforik bir ifadesi… Çok doğal, bazen gerçekliğe bir karşı çıkış veya kendini yeniden gerçekleştirme biçimi..

Hezeyanı, hüznü, bireyselliği, iktidarı, tutkuyu, aşkı, bir olmayı, neşeyi, paylaşmayı, hoşgörüyü, yani hayata dair çok şeyi barındırıyor içinde…Farklılıklara, seçenekliliğe, olasılıklara yer bırakmayan büyük kent yaşamında tutsak olmuş, kendine, en temel, en yerleşik rolüne, cinsel kimliğine dahi yabancılaşmış günümüz insanının isyanı tango…

Öyleyse tango dans etme yeteneğine sahip olanların değil, herkesin dansı.. Tango seyredenin değil, yapanın dansı.